Kitapsız bir yazı: Çocuk Yapmaya Dair Düşünceler

Ne zaman çocuk sahibi olmaya karar verdim bilmiyorum. Bu kendimi bildim bileli istediğim, hayal ettiğim birşey de değildi. Çocukken aklı havalarda, gözü yükseklerdeydim. Feministtim, aile kurmak değil kariyer yapmaktı hedefim. Bir gün bizim evde bir grup arkadaşı ağırlarken bu konunun açıldığını hatırlıyorum. "Çocuk isterim bir gün" demiştim o zaman. "Bir insanı sevgiyle büyütmek güzel birşey, onun için". Bir de eve okumadığımız kitapları almakla ilgili konuşulmuştu da, o zaman da "çocuklar için evde güzel bir kütüphane olmalı" dediğimi hatırlıyorum. 

Ancak bütün bu net cevaplar verdiğim anlara rağmen kendimi hiç çocuk sahibi olma konusunda hevesli biri olarak hatırlamıyorum. O kadar da hazırlanmamıştım sanırım. Belki de o nedenle ilk bebeğim olduğunda yaşadığım şok ve kapana kıstırılmışlık duygusu kuvvetli oldu. Bu duygumu gösteren komik bir anım var. Doğum öncesinde doğumun hemen sonrasında giymek için ucuz külotlar almıştım, Nişantaşı'nda bir çamaşırcıdan. Bu tanesi1 TL'ya, kocaman pamuklu donlardan bir sürü aldım. Doğum öncesi yaptığım son alışveriş bu olabilir. Doğum gerçekleşip evimize döndüğümüzde o çamaşırcıya yaptığım geziyi nasıl özledim! Uzun zaman bir daha asla Nişantaşı'na uzanan o caddede yalnız ve kayıtsız yürüyüp o çamaşırcıya gidemeyeceğimi düşündüğümü ve bunun için kahrolduğumu hatırlıyorum. O donlar da o kadar yumuşak ve rahat gelmişti ki. Benim için mutluluğun tanımı bu alışverişi yaptığım ana geri dönmekti. Ah o donlar, o donlar!!!

Aslında elbette özlediğim şey çocuksuz olmaktı. Çocuk sahibi olmanın insana neler yapabileceğini yaşamadan bilmek imkansız. Hayat artık asla, asla, eskisi gibi olamayacak. Mutlak bir adanmışlık duygusuyla yaşayan tarikat üyesi olmak gibi ebeveyn olmak. Başka biri oluyorsun. Ben ilk günlerde o meşhur post-partum depresyonundan muzdarip olduğumdan bu tarikat üyeliğinde pek de gönüllü değil gibiydim. Bir yandan onu ölesiye koruma, sarıp sarmalama isteği, bir yandan "ben kendime ne yaptım, nasıl böyle bir kafese girdim" isyanı. Bu ikircikli isyanım aylarca sürdü. 

Sonra bir gün Alkım için canımı vermenin beni mutlu edeceğini fark ettim. Ölümden bu kadar korkan ben ilk kez başka biri, birşey için bu güzel hayattan vaz geçebilirim, ve bundan mutlu olurum dedim. Bunu iliklerime kadar hissettim. Hala o duyguya sarılıyorum. 

Çocuk sahibi olmanın mutlulukla ilgisi yok. İnsan mutlu olmak için çok daha kolay, zevkli, geliştirici, ucuz, stressiz şeyler yapabilir. Dans edersin, dünyayı dolaşırsın, okursun, yersin, içersin. Çocuk sahibi olmanın sevgiyle ilgisi var. Birini bu kadar çok sevebilmek müthiş bir duygu. Başka hiçbir ilişkide aynı yoğunlukta olduğunu sanmıyorum. Üstelik ikinci çocuğun olduğunda ona verebileceğin sevgiyi de yine aynı yoğunlukta buluyorsun. İnsanın kalbi büyüyor. 

Hala kendi kendime "ben ne yaptım!" diye isyan ettiğim zamanlar çok. Öte yandan belki de kızlarım şu hayatta yaptığım en anlamlı şey. Onlara bakınca içim ışıl ışıl oluyor. Ve bütün annelerin kalbinin böyle olduğuna inanıyorum. 

Bir Kocaman Eşşek

Ana kahramanı küçük bir eşek olan bu seriye bayılıyorum. Bir Kocaman Eşşek hemen büyümek ve her işi kendi başına yapmak isteyen, "koca eşek oldum ben" diyen küçük eşşeğin hikayesi. Annesi her iyi annenin yapması gerektiği ama belki çoğumuzun beceremediği şeyi yapıyor. Küçük eşeğin hayatı keşfetmesine izin veriyor, ama uzaktan onu izliyor ve ancak gerçekten onun yardımına ihtiyacı olduğunda yanında oluyor.

Bu kitabın çizimleri de harika.  Okurken her sayfada anne eşeğin nerede olduğunu bulmak çok eğlenceli. Hikayenin diğer kahramanları da ilginç, çocuk kitaplarında çok da alışık olmadığımız hayvanlar. Dağ keçisi, kobay faresi, kelaynak, domuzcuk, porsuk ve bir de yak var.

Serinin üç kitabı daha var Türkçe'de, hepsi de birbirinden güzel ve eğlenceli hikayeler. Bunları okurken farklı bir dünyaya girmiş gibi hissediyor insan. Hem çizimler, hem dil, hem de hikaye ile çok kendine has bir atmosfer yaratmayı başarıyor.









Özgün adı: Een grote ezel
Yazan: Rindert Kromhout
Resimleyen: Annemarie van Haeringen
Yaş grubu: 2+
Can Çocuk, 2010, karton kapak, 32 sayfa

Ay'a Yolculuk

Bebek ayı Ay'a gitmek istemiş. Anne ayı "gidemezsin, roket gerekir" demiş. Bebek ayı da karton kutudan bir roket, makarna süzgecinden uzay başlığı ve yağmur çizmelerinden uzay botları yapmış. Aya gitmiş gelmiş. Bu hikayeyi okuya okuya sevmeyi öğrendim diyebilirim. Çizimleri benim tarzım değil. Çok Amerikan, süpermarket kitabı hissi veriyor. Desteksiz bir his işte. Ama hikaye güzel ve benim kızlar bu kitabı çok seviyorlar. Uyku öncesi için güzel bir okuma bence (yeterince kısa!). Yayınevi 2+ demiş, ama bence daha küçüklere göre. 1-1,5 yaştan itibaren okunabilir.

Ben okurken "Bayan Ayı"yı "Anne ayı" olarak değiştiriyorum. Onun dışında herşey çok sevimli. Ayı var, baykuş var, uçak var, aydede var. Hevesini kıran büyüklere rağmen istediğini yapan, ay'a bile giden bir çocuk var. En sonunda da banyo ve uyku var. Daha ne olsun! Bu kitabı sevelim derim, herşeye rağmen.

Özgün Adı: Whatever Next!

Yazan ve Resimleyen: Jill Murphy

Çeviren: Gülten Senem Kaleli

Yaş grubu: 1+

Mandolin

Çu'nun Bir Günü

Bu kitabı Lokum Çocuk Kütüphanesi sayesinde öğrendim.  O kadar övgüyle bahsedilmişti ki azıcık pahalı gelse de almaya karar verdim, iyi de yapmışım. Bebekli arkadaşlara hararetle önereceğim bir kitap bu. Ekin'in favorilerinden!

Panda Çu hapşırırsa çok fena şeyler oluyor. Gün içinde önce annesiyle kütüphaneye gidiyor. Tozları gören annesi "hapşıracak mısın?" diye soruyor. Çu "ha, haa, haaaaa, hayır!"  diye cevap veriyor. İşte bu kısma bayılıyor bizim minik. Aynı sahne baba ile gittiği restoranda da tekrarlanıyor. Kitabın sonunda Çu'nun dünyayı yıkan hapşırmasını görüyoruz.  Gerçekten fena şeyler oluyormuş!

Bu çok sevimli kitabın çizimleri de harika. Canlı renklerle bir hayvanlar dünyası yaratılmış. Pandaların ifadeleri nefis.   Hikaye ve metin çok kısa, basit. Çıkarılacak ders, yok. Yalnızca Çu'nun bir günü, işte bu kadar.

Özgün Adı: Chu’s Day
Yazan: Neil Gaiman
Resimleyen: Adam Rex
Çeviren: Sima Özkan Yıldırım 

Yaş grubu: 1,5+ 

Sırtlan Kitap

Sanatı Sevdiren Kitaplar-1

Bu kitapları Alkım çok sevdi, ama sanırım ben Alkım'dan da çok seviyorum.

1. Nokta, Peter H. Reynolds, Altın Kitaplar: Hiç resim yapamadığını zanneden Vashti'nin bir nokta ile başlayan resim yolculuğu. Peter Reynolds'un Nokta hikayesi hayat hakkında çok önemli bir ders veriyor bence. Hep kendime eksikliğini hissettiğim bir yetenek, yaptığın işi sahiplenme, ciddiye alma, derinleşme, ve böylece mutlu olma hali. Nirvanaya ulaşmak için bazen bir nokta yeterli olabiliyor. Yani mühim olan ne yaptığın değil, nasıl yaptığın ve ne hissettiğin. Gerisi zaten geliyor. Kitabın çizimleri de çok güzel.

2. Müze, Susan Verde/Peter H. Reynolds, Günışığı Kitaplığı: "Müze" çok eğlenceli bir ünlü sanat eserleri panoraması sunuyor çocuklara. Sanat coşku ve sevinç yaratıyor kahramanımızın içinde, her eserle bambaşka dünyalara açılıyor, ve çok da eğleniyor. Alkım bu kitabı ilk okumaya başladığımızda Rodin'in düşünen adam heykeli'nin olduğu sayfa ile çok ilgileniyordu, çıplak olduğu için uzun süre ona bakmak isityordu. Öyle bir dönemine denk geldi demek ki, ama bu durum beni de çok eğlendirdi doğrusu!

3. Mış gibi, Peter H. Reynolds, Altın Kitaplar: Yaptığı resimlerle dalga geçen ağabeyi yüzünden hevesi kaçan bir çocuk. Aynı resimleri toplayıp duvarına asan küçük kardeşi sayesinde resmin gerçeğin birebir kopyası olması gerekmediğini öğreniyor. Mış gibi resimler yapmaya devam ediyor. Güzel bu da, ilk ikisi kadar sevmesem de benzer bir coşku ve sevgi hissi yaratıyor bence.

Maisy Kreşe Gidiyor

Maisy ile tanışmamız sevgili arkadaşım Zeynep'in getirdiği İngilizce bir kitap sayesinde oldu (Where are Maisy's Friends). O kitabı çok sevince ve Maisy'nin başka maceralarını Türkçe görünce üstüne atladım. İşte bir seri daha!

Maisy bir fare, kreşte en yakın arkadaşları eşek Dodi. Hayvanlar şehrinde yaşıyorlar, öğretmenleri Bay Tavus mesela. Her hayvandan bir numune var sanırım:) Hikayeler çok basit, çizimleri de grafiksel, küçük çocuklara göre, kalın çizgiler ve parlak renkler kullanılmış. Kitaplar da ciltli ve kalın kağıda basılı. Her açıdan küçük çocuklara uygun. Her ne kadar kitabın arkasında 3+ yaş için dese de bence 2, hatta 1 yaşından itibaren başlanabilir.

Biz Alkım'la Maisy Kreşe Gidiyor, Maisy Tatilde ve Maisy Şehirde'yi okuduk ve çok sevdik.  Türkçede birkaç kitabı daha var. Ama orjinal seride çok daha fazla kitap var. İngiliz çizer Lucy Cousins yazıp resimlemiş. Bu da Miffy gibi bir fenomen, miniklere tavsiye ediyorum. 

Özgün adı:Maisy Goes to Nursery
Yazan: Lucy Cousins
Resimleyen: Lucy Cousins
Yaş grubu: 1+
1001 Çiçek Kitaplar

Komik Kitaplar Listesi

Bir çırpıda sevdiğim eğlenceli kitapları söyleyivereyim istedim bugün. Bu kitaplar hem çocukları eğlendiriyor hem büyükleri. Genelde 2-3 yaş ve üstüne uygun olduklarını belirteyim. İşte benim en sevdiklerimden, 10 komik kitap:

1. Güvercin Geç Yatmasın, Mo Willems, Uçan Fil Yayınevi: Bir klasik, uyumak istemeyen güvercini uyutma görevini alan okuyucu ile güvercin arasındaki diyaloglardan oluşuyor. Daha doğrusu güvercin'in repliklerinden. Okuyucuyu siz seslendiriyorsunuz. Bunu okurken artık içinizdeki tiyatrocunun ortaya çıkmasına izin verin!
2. Güvercin Otobüsü Kullanmasın, Mo Willems, Uçan Fil Yayınevi: Bu sefer de Güvercin'in otobüs kullanmasına izin vermeme görevi veriliyor okuyucuya.
3. Şampiyon Şampuan, Karen George, Uçan Fil Yayınevi:Hiç saçlarını yıkamak istemeyen bir çocuğun hikayesi. Kuaför olan anne babası çok acı çekiyor, ama sonu mutlu:)
4. Bu kitap benim köpeğimi yedi, Richard Byrne, Uçan Fil Yayınevi: Esrarengiz bir şekilde köpeğini gezdiren bella'nın köpeği kitabın içinde kayboluyor. Onu kurtarmaya gelen herkesin de akıbeti aynı. Neyse ki sonunda biraz sallamayla herşey yerli yerine geliyor. Çok eğlenceli!  
5. Oynamıyorum İşte, Ann Bonwill-Simon Rickerty, Uçan Fil Yayınevi: Kuş Bella ve Suaygırı Hugo'nun maceraları.  
6. Beni Taklit Etme, Ann Bonwill-Simon Rickerty, Uçan Fil Yayınevi
7. Bezelye Olmak İstemiyorum, Ann Bonwill-Simon Rickerty, Uçan Fil Yayınevi                 
8. Ece ile Efe Evdeki Aslan, Catherine Metzmeyer, Tudem: Bu serinin çoğu kitabı eğlenceli, burada horlayan babalarını aslan zannediyor ve teyakkuza geçiyor çocuklar.
9. Tuhaf Bir Gün, Rebecca Cobb, İş Bankası Kültür Yayınları: Anne baba bir günlük  açamak yaparlar ve çocukları eski bakıcıları timsah Zarafet Teyze'ye bırakırlar. Bir de kurallar listesi verirler. Ve liste gerçekten çok işe yarar, her yazılanın tam tersini yaparlar. Tuhaf bir gündür o gün!
10. Walter'ın Endişeye Gerek Yok Giysisi, Rachel Bright, 1001 Çiçek: Çok endişeli bir Walter ve ona yardım etmek isteyen arkadaşları ile ilgili bir hikaye. Sevgi Canavarı'nın yazarından.